Ik voel me nu net een zendeling

Er is inmiddels weer een week voorbij en wat is deze weer snel gegaan. Een goed teken want we vervelen ons dus niet. Het was te merken dat de kerstdagen eraan zaten te komen omdat we ineens veel dingen konden doen voor de kerk. Op maandag zijn we bepakt met een rugzak en de handen vol met boekjes de wijk ingetrokken om ze uit te delen. Esther voelde zich net een zendelinge: het goede nieuws bekend te maken deur voor deur.

Deze week hebben we ook een goed beeld gekregen van hoe het leven van een zendeling eruit kan zien. Zo zijn we dinsdag naar een tankstation geweest op 10 minuten afstand van de grens van Macedonië. Op deze parkeerplaats moeten de bussen met vluchtelingen vanuit Athene lang wachten (soms wel 2 dagen) tot er weer plaats is bij de grensovergang. We zijn in gesprek gegaan met de vluchtelingen, hebben hun verhaal aangehoord, het Evangelie verteld, Bijbeltjes uitgedeeld in hun eigen taal, met ze gebeden, spelletjes gespeeld en als de bus ging hebben we ze uitgezwaaid. Het was super gaaf om te merken hoe open de mensen waren en hoe blij ze waren dat er mensen waren die met hen wilde spreken of de tijd wilde doodde met een spelletje. Aan de andere kant was het ook heel heftig om alle verhalen te horen en uit welke situatie ze komen en hoe hun reis verlopen is. Een meisje van 15, alles achtergelaten en wordt door de kustwacht gered omdat de boot lek was. Een jongen van 21, uit een oorlogsgebied, die 20 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen omdat hij moest herstellen van een schotwond in zijn zij. Stuk voor stuk, jongeren zoals wij, niet anders, alleen zo'n ander verhaal. De meeste mensen die wij spraken, waren vol hoop voor de toekomst. Ze willen studeren, werken en een nieuw bestaan opbouwen. Maar wij weten ook dat dit waarschijnlijk veel tijd zal kosten en dat ze misschien zelfs niet toegelaten zullen worden in Europa. Wanneer we dan ook weer in de auto stapte op weg terug naar onze woonplek, bed en eten waren de gevoelens dubbel. Aan de ene kant was het een bijzondere dag waarop we Gods liefde aan de mensen konden laten zien, maar aan de andere kant moeten we ze ook weer loslaten in een situatie die voor iedereen onbekend is.

De rest van de week zijn we druk geweest met Kerst. Zo heeft op woensdag een deel van het team een Kerstdrama opgevoerd in de kerk en het andere deel heeft een kinderprogramma gedraaid met spelletjes en een clown-skit in een andere kerk. Op donderdag zijn we samen met de jeugd van de kerk Kerstliederen gaan zingen in een weeshuis, bejaardenhuis, bij mensen thuis en bij de daklozen.

En toen op vrijdag was het KERST! 's Morgens lekker ontbeten en in de middag hebben we pakketjes uitgedeeld aan de daklozen. Daarna wilde we gaan schaatsten maar dat was dicht en dus zijn we wat rond gaan lopen en zijn Anne en Esther opzoek gegaan naar een tentje om te eten. In de avond zijn we dus uit eten geweest waar we gezegend zijn met twee bestellingen. We hadden besteld en kregen vrij snel ons eten. Na een tijdje kregen we weer eten geserveerd. Dit bleek onze bestelling te zijn, maar we hadden al van de eerste bestelling gegeten. De mensen waren erg vriendelijk en we kregen het extra eten dus gratis! We hebben daar iets van weg gegeven aan een dakloze en weer iemand anders mee kunnen zegenen.
Tweede kerstdag kennen de Grieken niet en we zijn op zaterdag weer naar het tankstation geweest bij de vluchtelingen. Weer heel veel mensen ontmoet, Bijbels uitgedeeld, evangeliseren, spelletjes gedaan, bemoedigd en gebeden.

Afgelopen week stond dus echt in het teken om uit te reiken naar de mensen om ons heen die het minder hebben dan dat wij. Aankomende 3 dagen is er nog niets ingepland want dan zullen we faithdays hebben. Dagen waarop wij als studenten God zullen vragen wat wij mogen doen en waar we zullen gaan slapen. Toffe dagen waarin we volledig van God afhankelijk zullen zijn en op Hem zullen mogen vertrouwen en naar Hem gaan luisteren.

See you later!

(English)

I'm feeling like a missionairy

Another week went so quick by, this is a good sign! We are not bored at all. It was remarkable that christmas was coming, cause we got a lot of opportunities to work with the church. On monday we went with our backpack full of booklets from door to door to hand out the good news. Esther felt like a real missionary, spreading the gospel.

This week we've got to see how a life of a missonary can look like. On tuesday we went to a gas-station, wich is 10 minutes away from the border of Macadonia. This is the place where the refugee-bus stops, refugees coming from Athens are waiting here for a long time (sometimes 2 days), before there is space at the border to cross it.
We went into a conversation with the refugees, listened to their storys, telling the gospel, prayed for them, playing games and when their bus moved on we waved them goodbye. It was amazing to see how open and how happy they were to have us over there, to be able to talk with someone or playing a game. We stood next to them in the time of waiting. On the other side it was heavy to hear their storys, how their trip went and from what situation they are coming from. Most people were hopeful for the future, they wanted to study or work and build up a new life. But we know that it takes a lot of time and sometimes it's not even sure if they can stay in Europe. When we got into the car on our way back home, bed and food, we had mixed feelings. On one hand it was so awesome to show Gods love to these people, on the other hand we had to let them go, not knowing what will happen to them.

Rest of the week we have been busy with Christmas. On Wednesday part of the team acted out a christmasdarama in the church, the other part did a children's-program in a different church: doing games, acting out a clowns-skit. Thursday we joined the youth of the church, singing christmas songs and acting out a drama in an orphanage, elderly home, house visits and reached out to the homeless.

Then Friday it was Christmas! In the morning we had a nice breakfast, in the afternoon we handed out packages to the homeless. After that we wanted to do some ice-skating, but it was closed. So we walked around the city, Anne and Esther searched for a place to eat. So we went to a restaurant, were we have been very blessed with 2 meals instead of 1. They made a mistake but we already eat from what was delivered. The people were very friendly, we got the extra food for free! We could hand it out to a homeless person and be a blessing to him.
Second Christmas-day doesn't exist in Greece, so we went on Saturday to the gas-station working with the refugees. Meeting a lot of people again, handing out bibles, evangelize, playing games, encourage people and pray for them. These coming 3 days nothing is on the schedule, cause we are having faithdays. Days that we students are going to seek God and ask Him what we may do here and where we will sleep. Exiting days, we will be totally dependant on Him and we will trust Him and listen to him.

Zie je later!