Een persoonlijk nieuwsbericht

We zitten inmiddels al weer langer dan een week op Lesbos. Het eiland is prachtig en we kunnen er volop van genieten. Inmiddels zijn we er ook al achter gekomen dat dit eiland meer bevat dan de rust die je op het eerste oog ziet. Het begint al als je een stukje van de kust kan zien. Daar liggen stukken van de zwarte rubberen bootjes en aangespoelde zwemvesten. Dat het eiland meer dan een rustgevend eiland is zie je zeker als je één van de kampen binnen gaat. De eerste week hebben wij geholpen bij Moria. En Moria dat ziet er bijzonder uit... Het is een kamp waar de vluchtelingen zich kunnen registreren. Dit kamp bevindt zich in een oude gevangenis. Wat natuurlijk een dubbele sfeer geeft. De vrijwilligers doen erg hun best het zo huiselijk en gezellig mogelijk te maken.

Tussen de vermoeide, uitgeputte en soms toch wel energieke gezichten lopen er mensen met gele vestjes rond; de vrijwilligers. De overheid is verantwoordelijk in het kamp, maar het kamp kan niet draaien zonder alle vrijwilligers. De organisatie waar wij mee samen werken is begonnen met de WC's schoon maken waar niemand anders zich aan wilde wagen, om te laten zien dat ze bereid waren te helpen. Hierdoor kregen ze de verantwoordelijkheid en respect die ze nu hebben. Nederig werk gaf deze organisatie een hogere plek (Hoe christelijk principe is dat; Wie nederig is zal verhoogd worden). We hebben ons zelf ook gewaagd aan wc's schoon maken en deze waren bij vergelijking bij die andere wc's best schoon, maar toch zal ik jullie de vieze verhalen besparen... ;) Deze wc's schoonmaken is in eens niet zo erg meer als je weet dat je het doet zodat een volgende gezin weer in een schonere omgeving komt. Je doet het voor mensen in nood en de Heer.

Het werk en ons verblijf hier heeft mij echt laten beseffen hoe twee kantig dit alles is. In de horror van oorlog in het Midden-Oosten, zie je ook de schoonheid van vrijwilligers die opstaan en de vluchtelingen helpen. Ook al irriteert het je soms hoe erg je wordt overvallen met vragen en mensen die aandringen, je snap het ook wel weer. De vluchtelingen komen uit een hele andere cultuur en ze willen gewoon voor hun gezin zorgen. Stel, je bent een vader of moeder met een gezinnetje en je moet in ene naar een heel ander land waar alles anders is dan je bent gewend. Wie zou dan niet alles in zijn werk stellen om te doen wat jij denkt dat het beste is voor je gezin?

Mijn hart werd nog het meest geraakt door een klein ziek meisje van 2. Ik had de eer eventjes voor haar te zorgen en dit jonge meisje zag er al zo hulpeloos uit. Ze had koorts en was verkouden. Haar moeder reisde alleen, en had nog 7 andere kinderen waaronder een nog jonger baby'tje. Je hoopt dan zo erg dat er mensen op deze reis naar haar om zullen kijken.

Het vluchtelingenprobleem is gewoon niet simpel. Alles heeft twee kanten. Maar hoe moeilijk het ook is om ruimte te vinden in onze landen, om het geld te vinden en om alles soepel te verlopen, dit blijven mensen in nood. Ze zijn vaak middenklasse, want als je geen geld hebt kan je de overgeprijsde reis op de rubberen bootjes niet eens betalen. Deze mensen zoals jij en ik verdienen hulp en dat is wat ik zeker weet. En misschien zijn ze niet allemaal hier vanuit een even eerlijk idee, maar zolang daar eerlijke mensen tussen lopen die hopeloos op zoek zijn naar hulp wil ik het goede in ze blijven zien en moeten we ons blijven inzetten.

En ik elke hopeloze situatie mogen we weten dat het voor God niet hopeloos is. God heeft het in zijn hand en zolang we met Hem samenwerken mogen we weten dat het goed komt. Hij zal het ten goede keren. We leven in een gebroken wereld, maar onze God is een heler. En ik zie ook echt dat hij voorziet in vrijwilligers die de kampen runnen, ingangen om te mogen helpen in de kampen en geld en kleding voor de kampen en de vluchtelingen. God is goed, ook in tijden van nood, en dat is de hoop die we hebben.

Wat kun jij doen?

Als je dit zo leest kan ik mij best voorstellen dat je denkt, maar wat ik doen. Vanuit onze ervaring zou ik zeggen:

-Als je een van de vrijwilligers wil worden. Zoek een organisatie en sluit je aan. Wees je er bewust van dat ze het meest hebben aan mensen die het niet voor een paar dagjes doen, maar die echt een paar weken mee kunnen draaien.
-Je hoeft niet per se daarheen te gaan. Gebed is ook hard nodig en doet al veel.
-Als je vluchtelingen in de buurt hebt. Trek met ze op, luister naar hun. Ze hebben misschien helemaal niemand of alleen hun gezin daar. Je doet al zoveel door er gewoon voor ze te zijn. En je zult zien dat het mooie mensen zijn!

Bedankt voor al jullie gebed. Wij, de vluchtelingen en de vrijwilligers kunnen altijd gebed gebruiken.

A personal news item.

We are already longer than a week at Lesbos. It is a beautiful Island and we enjoy it to its fullest. But we've already seen that there is more than just the peace that you see at first sight. It starts when you see a piece of the shore. There you will find pieces of black rubber boats and life jackets. You surely will see that the island contains more than only calmness when you go into one of the camps. The first week we helped at Moria. And Moria looks special... It is a camp where the refugees can register. This camp is settled in a old prison. What gives a strange atmosphere. The volunteers try their hardest to make it look as homey and cosy as possible.

Between the tired, exhausted and sometimes still energetic faces you will spot persons in yellow jackets; the volunteers. The government is responsible for the camp, but the camp will not achieve the safe place for the refugees that it is now, if it was not for the volunteers. The organisation that we are working with started with cleaning the toilets that no one dared to even touch. They did this to show that they were willing to help. Because of this they got the responsibilities and respect that they have nowadays. As these people were humble they got more responsibilities. (That fits perfectly with one of the Christian principles; Who is humble will be exalted.) We cleaned some toilets ourselves, but even though they were not as dirty as the other toilets, I will still not bother you with the disgusting stories... ;) Cleaning the toilets is not that bad when you know that the next family will have a cleaner living environment because of that. You're doing it for fellow humans in need and for the Lord.

Our work and stay in Lesbos made us realise how two faced this situation is. In the horror of the war in the Middle-east, we see beauty of the volunteers who rise up and help the refugees. Even though you are getting annoyed by the refugees who keep on asking questions and keep on pushing for certain stuff, you understand it as well. These refugees come from a completely different culture and just want to take care of their families. Imagine that you are a father or mother with a family and you have to flee to a country where everything is different than you are used to. Who would not do everything in its power to do what you think is best for your family?

My heart was mostly touched by a sick little girl of two years old. I had the honour to take care of her for a while. This little girl looked so helpless. She had fever and a cold. Her mother is travelling alone and has 7 other children. The youngest of these seven is still a baby. Everything inside you hopes that someone will look after them along their way.

The refugee problem is just not that simple. Everything is two sides. But even when it is hard to find space in our countries, to find the money and to let everything happen smoothly, these people stay people in need. Most of the time they are middle class, because when you do not have any money you will not be able to pay the overprized journey on the rubber boats. These people just like you and me deserve help and that is one thing that I know for sure. And maybe they are not all here for a honest reason, but as long as there are honest people between the refugees who hopelessly are searching for help I want to keep on seeing the good in them. And we have to keep on helping.

And in every hopeless situation we should remember that God is not hopeless. God has everything in control and as long as we keep on working with Him everything will be okay. We life in a broken world, but our God is a healer. And I see that He is providing in volunteers, ways to help in the camp and money and clothing for the camps and the refugees. God is good, even in times of trouble, and that is the hope that we will always have.

What can you do?

When you read this I can imagine that you would think, what can I do? From our experience I would say:

-If you want to be a volunteer, search for a organization and join them. Be aware that it is most helpful if you do not stay for a couple of days only, but when you can help for a couple of weeks.
-You do not necessarily need to come to the camps. Prayer is needed as well and does much.
-If you have refugees nearby. Hang out with them, listen to them. They might not have anybody or only there family. You are already doing much by just being there for them. And you will see how beautiful these people are!

Thank you all for your prayers. We and all the refugees and volunteers can always use prayer.